Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
Περί γραφικότητας
ένα πολύ απλό και πρόχειρο κείμενο για το σεξισμό και τον/τους έμφυλους διαχωρισμούς
Ετούτο προέκυψε από μια συζήτηση μεταξύ αστείου και σοβαρού. Κάθε μέρα στη σχολή κυρίως, αλλά και σε άλλους χώρους (και χρόνους) πιάνω μικροσυζητήσεις για το θέμα του σεξισμού. Οι εμπλεκόμενοι στην συζήτηση είναι κυρίως ανδρικού βιολογικού φύλου και μου δίνουν την αφορμή να ξεκινήσω ευγενικά την κουβέντα με ένα "κοίτα τι μουνί περνάει". Δεν θα σχολιάσω το γεγονός πως αν βλέπουν μόνο μουνί έχουν πρόβλημα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως τα πέντε πρώτα λεπτά προσπαθούν να με πείσουν ότι δεν το εννοούσαν έτσι και ότι αυτοί σέβονται την κοπέλα(όχι ότι δεν μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο). Αφού δεν το καταφέρνουν, γιατί τους υπενθυμίζω ότι δεν σέβεσαι κάποια/ον θεωρώντας την/τον αντικείμενο σεξουαλικής ηδονής μόνο, περνούν στην καραμελίτσα της γραφικότητας.
"Γίνεσαι γραφική και εμείς το κάνουμε και λίγο επίτηδες για να σου σπάσουμε τα νεύρα αφού ξέρουμε ότι θα αντιδράσεις".
Μάλιστα.
Τελείωσαν τα ανόητα επιχειρήματα; Για να δούμε...
Δεν βλέπεις τον άνθρωπο, βλέπεις το σώμα. Και φαντασιώνεσαι το σώμα. Αλλά κατά πόσο σε ικανοποιεί τελικά; Πέρα από αυτό το πολύ απλό θεωρείς ότι μπορείς να μιλάς έτσι για μια γυναίκα απλά επειδή τι; Είσαι άνδρας; Ή μήπως επειδή αυτό σου προτείνει η κυριαρχία από τότε που γεννήθηκες; Γίνομαι πάλι γραφική με την κυριαρχία; Ας γίνω. το πρότυπο του πατέρα που στηρίζει την οικογένεια, το πρότυπο του αρσενικού κυνηγού που προστατεύει τα ανήμπορα θηλυκά άτομα, το πρότυπο του σωτήρα; Νομίζετε ότι έχουμε ξεπεράσει διαχωρισμούς στη δουλειά παραδείγματος χάριν. Ή αυτή η άθλια άποψη για τις βιασμένες γυναίκες που, ε, εντάξει κάπου θα προκαλούσαν. Πού νομίζετε ότι βρίσκουν πάτημα όλα τούτα; Ναι, στις μικρές σεξιστικές σας απόψεις. Στο λεωφορείο, στο δρόμο, στη σχολή, στη δουλειά. Μας ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ.
Σέβομαι το φεμινιστικό κίνημα σε πολλά του σημεία, αλλά τώρα δεν μιλάω ως φεμινίστρια και δεν θέλω γυναικοκρατία. Καμία - κρατία γενικότερα. Όμως όσο ασήμαντες και αν σας φαίνονται οι φρασούλες σας, που δείχνουν και τον τρόπο που σκέφτεστε επί του θέματος, και όσο ριζοσπαστικοί και επαναστατημένοι και αν το παίζετε κάποιοι από εσάς, συγχαρητήρια ακολουθείτε το πρόταγμα της κυριαρχίας. Αντλείτε ηδονή από αυτήν την εξουσία που μπορείτε έσω αυτού του τρόπου ( του λεκτικού έστω) να ασκήσετε πάνω σε άλλες/ους;
Ας πούμε απλοϊκά ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί (και) επιβάλλοντας διαχωρισμούς. Και εσείς στηρίζετε αυτόν τον ΕΜΦΥΛΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΞΕΚΑΘΑΡΑ.
Άγρια αρσενικά που βγήκαν στο κυνήγι, μήπως και τροφοσυλλέκτες;
Γι' αυτό, ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΣΑΣ.
Αν τα αντεπιχειρήματα σας συνεχίσουν να είναι "αν γνωρίσεις άνδρα που δεν το κάνει, είναι γκέι" και "πώς αλλιώς θες να ρίξουμε γκόμενα", τότε μόλις αυτοκτονήσατε τον αυτοσεβασμό σας. Συγχαρητήρια και πάλι.
*Όχι, προφανώς δεν το λέω για όλους. Και όλες. Και όλα. Οι διαχωρισμοί της σεξουαλικότητας δεν με βρίσκουν σύμφωνη γιατί είναι μέσα στους αποκλεισμούς.
Καμία ανοχή σε τέτοιες συμπεριφορές
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Οι καιροί
Όμορφοι καιροί. Πολύ όμορφοι. Καιροί ραγισμάτων. Καιροί καταστροφής. Δηλαδή όμορφοι καιροί. Σιγά σιγά αρχίζουν και φαίνονται οι σκιές. Γίνονται διακριτά τα ψέμματα. Φαντάζουν πιο πολύ τα λάθη στα μάτια μας. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί. Έτσι όμως νευριάζουμε εύκολα. Κι αυτό επειδή τελευταία αναγκαζόμαστε ολοένα και περισσότερο να μιλάμε με τους γύρω. Διαμορφώνουμε λοιπόν συνειδήσεις. Προσπαθούμε να βρούμε κανέναν ( με πλήρη επίγνωση χρήσης της λέξης) εναλλακτικό τρόπο να επιβιώσουμε. Ωστόσο ακόμα και έτσι βλέπεις τη συνεχή προσπάθεια να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου.
Όπως έλεγα λοιπόν όμορφοι καιροί. Επειδή ξεκινήσαμε να κοιτάμε αυτόν/ην που κάθεται απέναντι. Υπάρχουν τελικά προβλήματα ακριβώς δίπλα.
Χρειάζεται αυτή η αναταραχή γιατί αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Εγώ πάντως το χρειαζόμουν. Βλέπω πιο καθαρά( παρά τα ληγμένα χημικά).
Ο συναισθηματικός μου χώρος γίνεται ευάερος και ευήλιος.
Ναι, ναι ξεκαθάρισμα.
Το βρήκα.
Βλέπω (28)
Ορίστε λοιπόν το ουράνιο πεντάγραμμο για να γράψουμε τη μουσική της ψυχής μας. Γρήγορα μόνο πριν βρέξει. Γρήγορα γιατί έρχεται η ώρα της κοινής ησυχίας. Και θα φωνάξουν τους μπάτσους γιατί εμείς είμαστε ανήσυχοι.
Αρρώστεια
Η πηγή της ασθένειας; Φυσικά και δεν τη γνωρίζουν. Φυσικά και δεν μπορούν να φανταστούν από που έρχεται. Ωστόσο συνεχίζουν να παλεύουν. Πίσω από εκείνους τους λόφους στο νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης όλα είναι διαφορετικά. Εκεί τελειώνει η κόλαση. Τα εστιατόρια έκλεισαν γιατί δεν πρέπει να συναθροιζόμαστε. Για το καλό μας. Μπορείς να σταματήσεις να με υποπτεύεσαι σε παρακαλώ;
Πολλή σκόνη. Ειδικά όταν φυσάει πνίγομαι. Αλλά μας είπαν ότι μπαίνουν όλα σιγά σιγά υπό έλεγχο. Κι ας τελειώνουν τα λεφτά. Κι ας μας ξέχασαν οι άλλοι.
Ρεύμα μέχρι τις 10 το βράδυ. Τώρα έχει υγρασία και πνίγομαι παραπάνω. Μπορείς επιτέλους να αλλάξεις αυτό το τραγούδι; Φτάνει.
Αν περάσει κανένας μπροστά από το παγκάκι που κάθομαι προσπερνά χωρίς να με κοιτάξει. Λες και δεν με βλέπει.
Έτσι φαντάσματα που γίναμε όλοι μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)