Οι καιροί

Όμορφοι καιροί. Πολύ όμορφοι. Καιροί ραγισμάτων. Καιροί καταστροφής. Δηλαδή όμορφοι καιροί. Σιγά σιγά αρχίζουν και φαίνονται οι σκιές. Γίνονται διακριτά τα ψέμματα. Φαντάζουν πιο πολύ τα λάθη στα μάτια μας. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί. Έτσι όμως νευριάζουμε εύκολα. Κι αυτό επειδή τελευταία αναγκαζόμαστε ολοένα και περισσότερο να μιλάμε με τους γύρω. Διαμορφώνουμε λοιπόν συνειδήσεις. Προσπαθούμε να βρούμε κανέναν ( με πλήρη επίγνωση χρήσης της λέξης) εναλλακτικό τρόπο να επιβιώσουμε. Ωστόσο ακόμα και έτσι βλέπεις τη συνεχή προσπάθεια να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου.

Όπως έλεγα λοιπόν όμορφοι καιροί. Επειδή ξεκινήσαμε να κοιτάμε αυτόν/ην που κάθεται απέναντι. Υπάρχουν τελικά προβλήματα ακριβώς δίπλα.

Χρειάζεται αυτή η αναταραχή γιατί αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Εγώ πάντως το χρειαζόμουν. Βλέπω πιο καθαρά( παρά τα ληγμένα χημικά).

Ο συναισθηματικός μου χώρος γίνεται ευάερος και ευήλιος.

Ναι, ναι ξεκαθάρισμα.

Το βρήκα.