Λουλουδάκια

Είμαι σταματημένη στο φανάρι και ο καιρός είναι περίεργος. Κάνει πολλή ζέστη παρόλο που έβρεχε. Και έχει υγρασία. Τη νιώθω. Τι στο καλό σε τροπικό νησί είμαστε ( κλεμμένο!!) ; Επειδή ήθελα να βάλω το φόρεμα που μόλις έραψα δεν υπολόγισα τη ζέστη. Καλά να πάθω. Ας βράσω τώρα. Αυτά παθαίνει όποιος αργεί να βγάλει τα πατρόν.

Όπως περιμένω στο φανάρι παρατηρώ και το απέναντι ανθοπωλείο. Η βιτρίνα στολισμένη με τις κορδέλες και τα τούλια και τα κουκλάκια και τα καλαθάκια και τα κρασιά. Σε καλό μπουκάλι. Ξύλινη επένδυση γύρω γύρω για να θυμίζει και φύση λίγο, μην ξεχνιόμαστε. Χώρος προσωρινής στάθμευσης. Κανείς δεν είναι εκεί. Και τοποθετημένα δεξιά και αριστερά από την είσοδο του ανθοπωλείου τούτου γλαστρούλες με λουλούδια. Πλαστικές. Από αυτές που στολίζουν καμιά φορά το μίζερο μπαλκόνι μας. Σας. Εγώ δεν είχα ποτέ μπαλκόνι. Ευτυχώς. Τις γλαστρούλες τις φωτίζει το φως ενός προβολέα. Και δεν βλέπω γλαστρούλες. Βλέπω φαντάσματα λουλουδιών. Πρέπει να έχω χάσει τρία πράσινα φανάρια. Και να φαίνομαι πολύ περίεργη κοιτάζοντας το κενό απέναντι. Ένας τύπος γύρω στα 40 με ρωτάει, κοπελιά είσαι καλά;, του απαντάω ναι άνθρωπε. Τώρα έχει μια αστεία ιστορία να διηγείται στα παιδιά του.

http://www.youtube.com/watch?v=Z8B2nBM0jFg&feature=relmfu