Εμπρός για άγριες απεργίες!

Είναι σύνηθες φαινόμενο να μου συμβαίνουν ένα σωρό ασυνήθιστα πράγματα όταν βγαίνω έξω. Καλά και όταν κάθομαι μέσα, αλλά τέλος πάντων. Είμαι λοιπόν κάποια στιγμή σε ένα λεωφορείο και κάθομαι γαλαρία και διαβάζω. Αυτή η γραμμή είναι από τις ήσυχες. Αυτές που πετυχαίνεις σχεδόν πάντα έναν γνωστό που απεχθάνεσαι και μπαίνουν φιλήσυχοι πολίτες που πηγαίνουν ή γυρίζουν από τη δουλειά τους. Μπαίνουν λοιπόν δύο πρεζάκια.

Ε και;

Το πρώτο περίεργο είναι ότι είναι μεγάλοι. Η γυναίκα είναι 52, γιατί μου είπε ότι έχει τα γενέθλια της, όταν κάθισει δίπλα μου. Ο άντρας είναι 40κάτι. Είναι ζευγάρι. Μιλάνε δυνατά και γελάνε και τραγουδάνε του θανάτου μου γενέθλια να κάνω. Λέει η γυναίκα ότι ο αδερφός της πέθανε από πρέζα. Και μετά φώναζε στο καθωσπρέπει λεωφορείο ότι έχει πάρει έκσταση, lsd, κόκα και χασίσι. Ο άντρας της έλεγε να σοβαρευτεί 52 χρονών γυναίκα. Ένας τύπος γύρω στα 60 έκανε τέσσερις φορές το σταυρό του και πήγε στην άλλη άκρη του λεωφορείου. Εγώ πάλι δεν έκρινα πως υπήρχε λόγος να κουνηθώ. Κάθισαν λοιπόν δίπλα δίπλα. Και αναπολούσαν στιγμές από τη διαδρομή. Λέει η γυναίκα, θυμάσαι που εδώ είχα κλέψει ένα μπουκάλι γάλα ( από ένα μισητό σούπερ μάρκετ). Και εδώ που είχαμε φάει αυτά τα σουβλάκια. Και μετά φιλήθηκαν. Πολύ αληθινά.

Κάποια στιγμή, έχει σταματήσει το λεωφορείο στο φανάρι. Σε έναν τοίχο είναι γραμμένο το σύνθημα εμπρός για άγριες απεργίες.

Διαβάζει η γυναίκα συλλαβίζοντας έ- έ-μπρος για ά- γρι- ες α- πε- ργί- ες.

Δεν έκανα λάθος στον τόνο.

Ήταν έμπρος αυτό που είπε.

Και άρχισε να γελάει πολύ δυνατά, σπασμωδικά μάλλον.

Ποιος, ποιος ρε συ τα γράφει αυτά;

Ποιος τα κάνει αυτά;

Ξέρουν ρε αυτοί από άγριο;

Χαχα, έμπρος για άγριες απεργίες.

Μετά κάτι είπαν για ένα παγκάκι και ξαναφιλήθηκαν.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αλλά ήμουν έτοιμη να κλάψω.

Και ας είμαι κομμάτι ευσυγκίνητη.

Όταν ήταν να κατέβω, σηκώθηκα λίγο χαομένη.

Μου λέει λοιπόν αυτή η τύπισα, ε κοπελιά φχαριστούμε που κάθισες δίπλα μας, δεν το κάνουν πολλοί. Να σαι καλά.

Έγνεψα, της χαμογέλασα, κατέβηκα, αυτά.