Μια ιστορία για μήλα

Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές που πλησιάζουν ( ακάθεκτες) σκεφτόμουν πόσο μοιάζει το εκλογικό σύστημα ( από τα σχολικά 15μελή ως τις "εθνικές" εκλογές) με το φάγωμα ενός κάποιου μήλου.

Κάπως έτσι.

Περπατάς μια ηλιόλουστη μέρα σε ένα λιβάδι και ξάφνου βρίσκεις μια μηλιά. Καλοκλαδεμένη. Σκιά από κάτω. Πεινάς και λίγο. Πλησιάζεις λοιπόν, χωρίς να το πολυπιστεύεις, γιατί δεν έχεις ξαναδεί ποτέ σου μηλιά, μόνο μήλα στο super market, και θέλεις να δοκιμάσεις. Κοιτάζεις τα μήλα στα κλαδιά. Και όπως περνούν οι αχτίνες του ήλιου ανάμεσα από τα φύλλα, τα μήλα σου φαίνονται κόκκινα και γυαλιστερά, σχεδόν ουτοπικά. Μπα, λες. Δεν γίνεται. Προβοκάτσια. Δεν έχει καμία σημασία που στέκεται μόνη της εδώ αυτή η μηλιά. Κάποιος της ρίχνει φυτοφάρμακα και είναι έτσι όμορφη. Αυτά τα μήλα δεν μπορεί να είναι αληθινά.

Έτσι λοιπόν κάθεσαι κάτω, βάζοντας την πλάτη στον κορμό και παίρνεις μιαν ανάσα. Αλλά πεινάς. Να σηκωθείς να κόψεις ένα μήλο βαριέσαι. Εδώ καλά καλά βαριέσαι να κοιτάξεις προς τα πάνω γιατί θα σε τυφλώσει ο ήλιος. Έτσι μαζεύεις ένα μήλο που έχει πέσει εκεί δίπλα σου. Καλό φαίνεται. Αρχίζεις να το τρως, αφού πρώτα το σκουπίσεις καλά με την άκρη της μπλούζας σου. Η πρώτη μπουκιά είναι συνηθισμένη, κανονική. Ξαφνικά όμως στη δεύτερη μπουκιά κάτι σε ενοχλεί έντονα στη γλώσσα σου. Μια ξινίλα απλώνεται στο στόμα σου και μέχρι να καταπιείς έχεις σφίξει τα μάτια σου και τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου έχουν τραβηχτεί. Κοιτάζεις απορημένος/η το μήλο. Έχει μια μαυρίλα. Μα πώς; Όταν εσύ το μάζεψες ούτε που φαινόταν. Πώς; Συνεχίζεις να τρως όμως. Δεν γίνεται να είναι όλο έτσι. Ένα κομματάκι ήταν, να έτσι όπως έπεσε από το δέντρο. Αλλά δυστυχώς για σένα γίνεται όλο και χειρότερο το μήλο.Παντού μαυρισμένο είναι. Και πεισμώνεις. Με την άκρη των δοντιών σου τραβάς προσεκτικά το κόκκινο, το γύρω γύρω, και το βγάζεις με την ελπίδα ότι στην επιφάνεια κοντά δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Αλλά και εκεί τα ίδια. Όμως πεινάς. Και βαριέσαι να σηκωθείς να κόψεις άλλο. Δεν είναι και σωστό. Μπορεί να ανήκει σε κάποιον αυτή η μηλιά. Τρως ολόκληρο το μήλο. Το σάπιο μήλο. Και σε βρήκε η νύχτα και δεν νιώθεις και τόσο καλά. Είσαι εκεί ακουμπισμένος/η στον κορμό και λίγο ιδρωμένος/η. Το στομάχι σου γουργουρίζει, αλλά δεν μπορείς να σηκωθείς. Πεινάς. Πεινάς πολύ. Αλλά μόνο να τεντωθείς να πιάσεις ένα πεσμένο μήλο μπορείς. Ούτε λόγος να σηκωθείς όρθιος. Μονάχα επειδή δεν το παίρνεις απόφαση. Τι κι αν ΔΕΝ έχει ωραία γεύση; Τι κι αν ΜΠΟΡΕΙΣ να κόψεις ένα άλλο μήλο; Εσύ θα μαζέψεις ένα από κάτω. Γιατί πού θα πάει; Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.

Ή με άλλα λόγια θα ψηφίσεις ότι ψήφισε ο μπαμπάς σου, η μαμά σου κ.ο.κ. Αγαπητό μου μήλο...