- Μα καλά, γιατί είναι έτσι;
-Απογοητεύτηκε.
-Πώς; Δεν το εννοείς; Το είχε πιστέψει τόσο πολύ λοιπόν;
-Φυσικά. Νόμιζες πως τα έλεγε αστεία όλα αυτά.
-Μα αφού είναι άνθρωπος μορφωμένος. Πώς τα πίστεψε όλα τούτα; Αν τον έπαιρνα στα σοβαρά θα νόμιζα ότι είναι τρελός.
-Ε, επιστήμονες μορφωμένοι τα είχαν πει και αυτά. Όχι αυτά που τα λένε κάθε λίγο. Αυτά είναι για την τηλεθέαση. Τώρα όμως ήταν διαφορετικά. Ήταν επιστημονικές οι πηγές.
-Αχ σοβαρέψου, σε παρακαλώ. Κι εσύ τα ίδια; Αφού κανείς δεν το είχε πιστέψει. Όλα κυλούσαν κανονικά μετά την ανακοίνωση. Υπήρξε μονάχα ένα μικρό μούδιασμα του κοινού.
-Σου λέω όμως το πήρε σοβαρά αυτός. Και καταχάρηκε.
-Χάρηκε; Γιατί να χαρείς για τέτοια καταστροφή;
-Θα καθαρίζαμε έλεγε.
-Έλεος! Κοίτα γύρω σου. Παντού σκατά, ναι το ξέρω. Αλλά υπάρχουν και τόσοι άνθρωποι να αγαπήσεις, να κλάψεις γι αυτούς και να τους αγαπήσεις ξανά.
-Το είχε σκεφτεί. Και έλεγε πως αυτοί οι άνθρωποι είναι η θυσία.
-Θυσία; Τραγική λέξη. Πόσα νοήματα της δίνουμε. Πολλά λάθος. Συχνά λάθος.
-Ναι αλλά αυτός πίστευε ότι η θυσία άξιζε. Ήταν ο μόνος τρόπος. Είχε κουραστεί πολύ από τις συναναστροφές.
-Όχι όχι, είναι υπερβολικός και παράξενος.
-Πάντα ήταν παράξενος.
-Ναι σωστά. Πάντα ξέφευγε από τις νόρμες. Αλλά τώρα το έχει παρακάνει. Κυκλοφορεί στο δρόμο και τους βρίζει όλους δυνατά. Είναι αλλοπρόσαλλος και το βλέμμα του είναι πολύ μακριά σε άλλους κόσμους. Φωνάζει και κλαίει. Γιατί όλα τούτα; Είναι υπερβολικά...
-Υπερβολικά. Μάλιστα. Σου είπα, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΕ.
-Αχ δεν καταλαβαίνω. Απογοητεύτηκε που δεν καταστράφηκε η γη από την σύγκρουση της με ένα μετεωρίτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου